रसुवा, उतरगया गाउँपालिका- ४ कर्मिडाडामा  ५२ वर्ष अगाडि जन्मिएकी चम्सुरी उपनामले परिचित देवकी न्यौपाने गजुरेलको १३ वर्षको उमेरमा कालिका -५ जिवजिवेमा विवाह गरेर गएदेखि नै दु:खका दिन सुरू भए । 

समाजमा उतिबेला छोरीलाई पढाउन हुँदैन  भन्ने  चलन थियो । रजस्वला नहुँदै अन्माएर पठाउने चलनले उनको बिबाह सानैमा भयाे  । केही वर्षमा छोरी जन्माइन छोरी जन्मिएको केही महिनामा मृत्यू भयो र पछिल्लो वर्ष छोरा जन्मिएको थियो छोरा जन्मिएपछि पति सौता राखेपछि उनको जीवन झनै पीडादायक वन्यो तर पनि उनको मनमा कहिले पनि हरेस् भन्ने चिज आएन र छोरो च्यापेर गोसाइकुण्ड गाउँपालिका-६ सोलेमा अर्काको वारी अधियाँ कमाउन थालनी र तरकारी खेती गरेर जिविकोपार्जन गर्न थालिन । 

छोरा थियो साहारा उनको दैवको लिला छोरा पनि आज भन्दा १५ वर्ष अगाडि  १८ वर्षको उमेरमा जङ्गलमा दाउरा काटन जादा पासोमा परेर मृत्यू भयो त्यो पछि झनै उनमा बज्रपात नै भयो । उनी आफै समालिएर अगाडि वढेकी उनी ताजा तथा अर्गानिक तरकारी रायाे, ताेरी, न्युराे, चम्सुर, पालुङलगायत अन्य तरकारी बेच्दछिन् र मानिसहरूले चम्सुरी दिदी भनेर वोलाउथे र वोलाउछन् पनि उनलाई वास्तविक नाम भन्दा पनि चम्सुरी नामले चिन्दछन् । उनि एकदमै मिहिनेती कृषक हुन् । उनको  मिहेनत देखेर सोलेका तामाङहरू पनि दङ्ग पर्छन । 

उनी ६ महिना काम गर्छिन र ६ महिना घुम्ने र दिन दुखीहरूको सेवामा लाग्दछिन उनको भनाई रहेको छ कि मैले कमाएको केही पैसा दिन दुखीलाई सहयोग गर्छु तर सवै लाई सुनाउदिन् जब मैले दु:ख भोगेको छु र त दुखीहरूको सेवामा पनि समर्पित हुन्छु । मलाई अहिले कुनै पछुतो छैन वाचुन्जेल दु:ख गर्छु मरेपछि जेसुकै होस ।